Старонка:Скрыпка беларуская (1906).pdf/16

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Вера беларуса.

Веру, братцы, людзми станем,
Хутко скончим мы свой сон.
На свет божи ширэй глянем.
Век напише нам закон.
Не чарнилом па паперу
Гдзесь ў вархивы не здае,
Ен збирае поту меру
Ды па ниву нашу лье.
Землю поиць, яна родзе
Сок ў зернятах нам па хлеб.
Спаживаем, а у народзе
Штось як шепче: Уставай слеп,
Веру братцы ў машу силу,
Веру ў воли нашай гарт.
Чую агонь, ў нас не брылу,
Бачу, братцы, мы не з карт,
Мы не з гипсу, мы — з каменя,
Мы з жалеза, мы за стали.
Нас кавали у пламени,
Каб мацнейшуми мы стали.
Цяпер, брарцы мы з гранату,
Душа наша з дынамиту;
Рука цвёрда! Грудзь акута!
Пара, братци, парваць пута!


Мужик не змениуся.

Дзеветнасце сотняў,
Як Езус радзиўся,
И за гэту пору
Мужик не змениўся.