Старонка:Скрыпка беларуская (1906).pdf/13

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Мушу лиць и я так поты,
Каб прызнали, што радак.
Дайце, жнейко, серп займисты,
Дайце — гаструю касу:
Змету з нивы хлеб зернисты
З травы белую расу.
Дайце хусту мапе пикову,
Киньце беленки хвартух,
Зраблю хварбу я ценёву
Вас змалюю ў адзин дух:
Тольки шкада! хварб за мала:
Трудна будзе рысаваці.
Немаш такой, каб бліщала.
Немаш пэндзля гдзе дастаци,
Што марщинкай на паўцине
Ценем леким след вядзе.
Адным змахам па хусцине
Твар адбиўбы, як у вадзе.
Зраблю квачик з мархавеня,
З рожных ягад хварб нацисну,
З грудзей вырву сноп пламеня
Живой кроўи каплю пырснуў
И спрабую, мо змалюю,
Нашу Касю, що зчарую.
Вочи неба, броў чарненька,
Гараць щёки з туб малины…
А маяжеж ты миленька!
Не спаткаў такой двеўчины.
З таким жарам, з таким спрытам.
А галоўка як бы житам
Як пшеница каласами
Залацицца над грудзями.
Доўги косы венком ўюцца,