Лірные сьпевы.
Цёмна ў лесі глухім, як у магілі.
Неспакойна трапечуцца лісточкі на бярозах і трывожна гудзяць макаўкі сасновые. Не рана ўжо, час а поўначы, а гэта ночка купальская…
Бліснуў аганёк каля чорнаго пня. Што тама? Ці грошы заклятые на зямлю выходзюць, ці, можа чэрвячок купальскі сьвеціцца?
— Ку-га! Ку-га! Ку-га га… страшна раптам заскігатала нешта за балотам у гушчарніку. Ой, што там? Ці русалка на вецьцю бярозавым гутаіцца, ці сава ляпавухая зайчыка гукаіць к сабе, заесьці хочыць?
Вось цяжка залопала крыльлём нейкая птушка ў суччы і ў пушчы зьнікла. Аткуль яна ўзялася аб такой парэ?
Ох, добра,—ветрык сьвежы падуў. Ківаіцца ля дарогі над калюгаю лазовы куст, а там, за ім, нехта чорны выступаіць… Пень абгарэлы там ці што ешчэ.
Не рана ўжо, час а поўначы, а дарожка нявідная ўсё цягнецца без канца па цёмным лясу. Калі йшчэ тое поля Залесянскае, а страшна тут аднаму.
Карэньня па дарозі парасло, ня можна шпарка бегчы. А чорна ўсё, ані жывой душы.
