сьцёну… па дзеда… А-а-а… Раман, сьвечку, грам-ні-цу…
Раман (схапіўшыся). Што? Што? Уміраіць? Хіба ж праўда? Аўдулька, бяжы, бяжы, дзетка, па цётку! (Аўдулька пабегла).
Праява 5-ая.
Німа Аўдулькі.
Ганна. А-а-ах…
Раман. Ганначка, пастой… Што, што ты гэта? Прасьці, прасьці мяне, гэта гарэлка пашкодзіла… (Схіляецца над жонкай). Мо даць вады?
Ганна. Ай, ай… Паткаціла пад грудзі… Вады… (Раман пабег у сенцы па ваду, на сустрэчу зняцеўку дзед; Раман атскочыў).
Праява 6-ая.
Ганна, Раман, дзед і Яначка (пачынаіць варушыцца, Раман калышыць).
Раман. Татуля, вады, вады! Нешто з Ганнай… Слаба яна…
Дзед. Цяпер, «татуля!» Апокуль ты, аторва, лежынь ты пятроўскі! (Бярэць карэц і, зачэрпнуўшы ў сенцах вады, нясець). Пьянюга, згубіў жыцьцё маладзіцы, дзяцей абяздоліў… (Даець ваду Ганні). Пракляну, дажджэшся, што пракляну, сынок; папомні! (Маўчыць троху). Раман!!! Дзе хамут? Куды хамут дзеваў? Прапіў! Усё у каршму занёс!..
