мне і ці будзіць с таго што. У вас ёсць прыгажэйшые і багатые.
Астаюся любя
Анна Лявонава Валюжыніч.
24 февраля 1910 г.
VII
З яго пісьма да бацькоў.
........... Паўля, кніжэк не шкадуй. Чытай сам і другім давай. І кніжачку з людзьмі якую небудзь ад’жалей........
К Вялікадню я хіба што не прыеду. Экзамены зара пасьля сьвятак; трэбе рыхтавацца… Пагуляю у-летку........................................
К. Зарэмбо.
18 марца 1910 г.
Ізноў таварышу.
Насьмешлівы і праўдзіва-разумны Андрэю!
Дужа, дужа прашу цябе: калі захаваў маё пісьмо, што я пісаў табе пасьля Каляд (доўгае такое), то ці спалі, ці падзяры, ці — што найлепей — прышлі мне яго. Не дзіві і ня сьмейся; сустрэцімся калі, — раскажу ўсё.
Скрыўджэны жыцьцём К. Зарэмбо.
18 марца 1910 г.
