Старонка:Палі загаманілі (1930).pdf/11

Гэтую поэму, у якой я імкнуся даць героіку нашага будаўніцтва, прысьвячаю героічнаму моманту змаганьня за
вызваленьне Беларусі ад белапалякаў.Аўтар

УСТУП

На вуснах мёд,
У сэрцы пустата…
Усьмешка
Перад кожным сьцеле лістам.
Па кончыку рухавага хваста
Я пазнаю цябе, тупое падхалімства.
Каля старых;
І каля новых сьцен,
Ты, як нязьменная „страпуха“,
Надвор‘е ловіш кожны дзень
Баромэтрам навостранага вуха.
Цябе я пазнаю…
Дык раскажы пяру,
Пра новыя,
Апошнія падзеі!..