Старонка:На пиресяленьня.pdf/6

Якъ жыды гвалту́юцца
Па сялу бунту́юцца.
Чаго́-жъ йета у Грыньки Со́баля
Што дзень сва́рюцца?
А бывала-жъ тамъ йетаго ня чу́тна.
Хоць сыны яго й пажани́лися,
Ну жыли́ у ку́чи; на дзялилися.
Йонъ сыноў изма́лечку
Устраху дзиржа́ў
Патачки ни воднаму ни дава̀ў,
Ни такъ, икъ Кава́ль:
Кали хто съ сыноў у кра́жы папаўся,
Бъе таго йонъ здо́раво, прымаўлвўшы:
У цябҍ руки до́ўги.—
Крадь; ни пападайся,
Ну трудна папа̀ўся,—
У дворъ низварача́йся,
У Со́баля тожъ —
Сынъ законъ прысту́пя,—
Йонъ яго атлу́пя,
Тольки прычыта́я
Йонъ во́ якъ:
Ты ня тро́нь чужбга
И ня бойсь нико́га!
Чужо́я дабро ни ў нажы́ву.
Атку́ль чужбинка пры́дзье,
Туды яна й по́йдзье.
Грынька зь малалѣ́тства
Змиренъ бы́ў,
Зроду мухи йонъ ни зачапи́ў
Ну, сыноў вучы́ў…