Старонка:На пиресяленьня.pdf/13

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Пара́-жъ ужо!, кажуць мушыны,
Чаго да̀лій ждаць….
Памалялись Богу, паклоны атбили,
Пашли запрягаць….
Выхо́джу я за варо́цячки,
Стала на бугрѣ́.
Васе́ньній дзянёчыкъ,
Якъ цихая лѣ́цячка,
Соньняйка зьзяйе,
И яно пасъ горькихъ
У Сибирь праваджа̀е.
Зьбѣгаю на скорую я къ панамъ
Съ усимы пращу́ся,
Зъ барышняй Адашай
Мы ў серцахъ — пайду памирюся.
Павы нашы насъ ни забиджа́ли
Но́йды[1] кала́ ихъ мы й хлѣбъ зарабляли.
Усхо́джу на гару́,
Яны павыхо̀дзили.
Кинулась я къ йимъ у ноги, — агу!..
Прамоўвиць славе́чка ни змагу.
Адли́ ачу́халась, да — й кажу:
Кали была ху́да,
Цяперь ни кляни́ця,
Ставёйцьесь здаро̀виньки!
Богъ васъ упасе́….
А нашай воранъ ко́стачки

  1. Иногда