Так барацьба, на думку поэты, ёсьць істотная адзнака жыцьця; дзе яе няма, там гніль, супакой магілы. Барацьба каштоўна ня толькі з боку біолёгічнага; яна каштоўна і з боку соцыяльнага, яна паважна сваімі вынікамі: можа прынесьці плён перамогі над злом „пэрлаў горы“. Вось чаму поэта з любасьцю вітае гэту стыхію барацьбы.
Устань, навальніца, мкні нанова, |
Пясьняр у другім месцы заклікае пасьледваць прыкладу дзядоў, якія ўмелі змагацца з прыродай; іх душылі абшары лясоў, а яны агнём церабілі пушчы, цяпер „на попелі буйна ўзрасьлі каласы“. На думку поэты, трэба:
З гэтых дзедаў суворых прыклад нам-бы узяць, — |
І поэта бадзёра верыць, што гэты радасны дзень надыйдзе, што айчына адбудзіцца ад сну.
Ня згасла сонца! Сонца гляне, |
Поэта моцна верыць, што народ хавае ў сябе потэнцыяльна вялізныя сілы, якія толькі чакаюць свайго выяўленьня. Гэтую веру пясьняр выразіў у пекнай форме сонэту, ахвярованага А. Пагодзіну (204).
Акрылены такімі магутнымі настроямі барацьбы і веры ў бацькаўшчыну, М. Багдановіч стварае сваю чароўную