Сьпіць душа і розум сьпіць |
Але сам поэта ня мог доўга так жыць, ён напружна шукае адказу на адвечныя пытаньні жыцьця, ён абураецца супроць душэўнай інэрцыі.
Крытычная думка, востры разумовы аналіз разбураюць у ім старыя куміры, і ў першую чаргу рэлігійныя забабоны. У вершы, прысьвечаным Коласу, дзе поэта гаворыць, што "сейбіт ёсьць другі на небе, што судзіць нам гады і дні", выяўляюцца як-бы некаторыя адзнакі веры, але такія настроі не характарны для песьняра. Крытычная думка, відаць, рана разбурыла ў ім гэту відавочную спадчыну каталіцкай сям'і, у якой нарадзіўся пясьняр. У другіх творах ужо выяўляецца выразны скэптыцызм поэты. Напрыклад, у вершы „Хрыстос нарадзіўся" ён зазначае:
Хрыстос нарадзіўся. А дзе-ж яго знакі? |
У вершы "На сьмерць", які па форме прадстаўляе сабою насьледаваньне народным заплачкам, ускрываецца трагедыя
веры яго бацькі. Тут поэта зазначае:
Казаў: Маліся ты. За што-ж, каму маліцца? |
Спрэчкі аб веры здаюцца песьняру нікчэмнымі і прадстаўлены ім у гумарыстычным асьвятленьні ("Спрэчка").
Замест адкінутай веры правадыром поэты робіцца прырода. Філёзофія Алеся Гаруна — гэта філëзофія жыцьця, якім ён асабліва захапляецца.