турна-асьветную дзейнасьць, але і гэтай дзейнасьці яна аддаецца з вялікай напружнасьцю волі і вялікім захапленьнем; мы бачылі, што, нават перажываючы асабістае гора, яна не пакідае сваёй працы сярод сялян.
У галіне мастацкай помнікам рэволюцыйнага пафосу Цёткі зьяўляецца яе невялічкі зборнічак вершаў „Хрэст на свабоду"; зборнічак выйшаў 1906 г., у ім адбіваюцца падзеі першай рэволюцыі. Уздым і спад рэволюцыйнай хвалі знайшлі сабе тут досыць сакавітую абмалёўку, якая абагрэта шчырым рэволюцыйным запалам. У імпэце гэтага запалу поэтэса часам дасягае вялікай мастацкай вобразнасьці. Лепшым у даным стасунку, бясспрэчна, зьяўляецца тут верш "Мора“, дзе ў выглядзе разбушаванай морскай стыхіі накідаецца агульна-сынтэтычны малюнак народнай рэволюцыі:
Не такое цяпер мора, |
У гэтым вершы добра схоплены характар першай рэволюцыі. Сапраўды, разбушаваная народная стыхія ў 1905 г. была падобна да морскай стыхіі; здавалася, усе перашкоды магло здолець гэтае народнае мора, горы і скалы былі яму ніпачом; зроблены быў закід вышэйшым сілам: "аж дрыжыць нябесны трон", паводле слоў Цёткі. Такая атмосфэра барацьбы зьяўляецца роднай для поэтэсы; яна кажа:
Такі бой вякамі жджэцца, |
Высокі ўздым рэволюцыйнай хвалі магчымы пры ўмове адзінства і солідарнасьці народных мас; абрысоўка гэтага