Старонка:Маладняк за пяць гадоў. 1923—1928 (1928).pdf/29

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Зноў пацягнуўся ў Маладняку доўгі і цяжкі крызіс, прычыны якога і дагэтуль добра невядомы і ў выніку якога з Маладняка вышлі Александровіч, Вольны, Дудар, Зарэцкі, Чарот і ўвайшлі ў новаорганізаванае літаратурнае аб‘яднаньне „Полымя“ (разам з былымі нашаніўцамі). Яны нічога не напісалі аб прычынах свайго выхаду, хоць некалі так яскрава пісалі аб выхадзе ўзвышшаўцаў.

Але трэба зазначыць, што на працягу гэтых двух гадоў значна ўзрасла ідэолёгічная і формальна-мастацкая якасьць твораў тых маладнякоўцаў, якія ўвайшлі ў шэрагі аб‘яднаньня пазьней і знаходзяцца ў Маладняку і дагэтуль. Гэта важна зазначыць дзеля таго, што калі ўтваральнікі, будаўнікі і правадыры Маладняка блізка што ўсе павыходзілі з аб‘яднаньня і на парозе 1928 г. кінулі сваім маладзейшым сябром даволі цяжкую спадчыну ў організацыйным і моральным сэнсе, дык маладзейшыя сябры, ужо даволі моцныя з ідэолёгічнага і формальна-мастацкага боку, потым зноў здолелі падняць організацыю на належную вышыню.

У 1926 г. вышлі зборнікі вершаў:

1. Я. Падабед — „Вершы“.

2. Бобрык, Звонак, Туміловіч — „Пунсовае раньне“.

3. Бандарына, Вішнеўская, Пфляумбаум — „Вершы“.

4. Слуцкія песьняры — „Вершы“.

5. С. Дарожны і І. Плаўнік — „Вершы“.

6. В. Маракоў — „Пялёсткі“.