Аб чым з сабой тады ўдваёчку Снавалі думкі, сеўшы ў рад, — Пытаць аб гэтым трэба ночку І за вакном вішнёвы сад.
Жылі… Дзянькі за днямі гналі Так ад вясны і да вясны, Пасьля і самі не спазналі, Як палюбіліся яны.
