№ 3-4 1 першая частка вечару забончваецца: аж зьяўляецца т. Маравоўскі в почарговаю заяваю аб пабудаваньні аэропляна «Саведкая Беларусь», які будае абслугоўваць культурныя патраби Беларусі й будве сымболем алг чаньня Заходняй Беларусі з Беларусьсю Савецкаю, і кліча дапамагчы ў гатым працоўных ахвярамі. Гупныя воплескі стралі гэтую думку, і у час перарыву вядаецца падпіска. ļ 114 полымя Пасьля перарыву артысты Б. Д. Тэатру гожа адыгралі адзін акт п'есы 1. Гартлага Сацыялістка». Артыста Царах прадаклямаваў верш Гартнага «Паўстаньне», а талубчанка-Мне хочацца жыць». Мілагучна паліліся песьні Гартната, пераложаныя на музыку Равенскім і прасьпяваныя хорам. А вось самавучка двмбалісты спрытна забегаў палачкамі на звонкіх струнах цимбалаў. Паліліся гукі лявоніхі, беларускага казачка, полечкі, кадрылі в шмат інш. І наращде гукі Беларускай марсальевы узьнялі ўсю залю. Скончыўся вечар сьцевам хору «Ад веку мы спалі...». І доўга вітала працоўная гушча, гушча працаўнікоў, вучнеускай і студэнцкай моладзі ї чырвонаармейцаў пролетарскага паэту Цімку Гартнага. Глыбака да сардн іх дайшоў пясьняр працы і змаганьня. Ен першы пролетарскі беларускі поэта. ěн першы залажыў падмурак для будовы новага жыцьця, і новы надкова на яго вечары зьявілася, з яго творамі злучылася першая думка: падняцла.узьляцець працоўным Беларусі пад агульна сусьветни дах новай пролетарскай будовы. Гэта сымболь вялівай і сьветлай будучыны як пряцоўныя Беларусі, так і іх беларускай літаратуры.
А. Б-ка.
Ядвігін Ш. (А. Лявіцкі).
(З прычыны гадавіны яго сьмерці 26 лютага 1922 г.).
Год таму назад, 26 лютага 1922 г., памёр у Вільні вядомы беларускі пісьменьнік Ядвігін Ш. (Антось Лявіцкі).
Ядвігіна Ш. добра ведае кожны больш-менш знаёмы з беларускай літаратурай па яго вельмі выдатных апавяданьнях, якія зараз можна спаткаць амаль не ва ўсіх беларускіх хрэстаматыях і надрукованых асобным выданьнем.
Ядвігін Ш. радзіўся ў 1870 годзе ў двары Карпілаўцы, недалёка ад Радашковіч. Сярэднюю школу ён скончыў у Менску, а вышэйшую адукацыю атрымаў у Маскоўскім унівэрсытэце.
Будучы яшчэ студантам, ён выступіў на ніве беларускай літаратуры, як перакладчык лепшых твораў тагочасных выдатных расійскіх пісьменьнікаў, як, напрыклад, «Сыгнал» Гаршына.
Яшче за некалькі гадоў да таго часу, калі давволена было выпускаць у сьвет першыя беларускія часопісі, Ядвігін Ш. напісаў драму «Злодзей», якая ня раз ставілася на сцэне, але, на жаль, дагэтуль яшче нідзе не друкавалася.
Пасьля першай расійскай рэвалюцыі у 1905 г. ён пачаў працаваць у Вільні, спачатку у рэдакцыі «Нашай Долі, а потым, калі гэтая газэта быда зачынена ўрадам, у рэдакцыі «Нашай Нівы».
