О, скольки гора, скольки муки
Нясеш, паганае жыццйо!
Нихто й пацех мне не гаворэ
За долю горкую маю,
Нясецца тольки эха з бору,
Як песню скрозь слйозы спяю.
Гэй, растлумач, атродзьдзе ўражэ,
Трутни, зладзеи пчольных прац,
Чаму, дзе труд крывавы ляжэ,
Цвяце загон, стаиць палац?
Чаму я сею, а другие
З сяўбы маей збираюць плйон?
…О, досиць, досиць, сэрцэ ные,
Грымиць пагудки новай звон.
Чакаў и днйом, чакаў и ночай
И ўжо абрыдала чакаць,
Ўстаю, иду, куды йдуць вочы,
За крыўды плату атшукаць.
|}
19 10/IX 06.
|
Як пайду я пайду… Як пайду я, пайду па загонах |
