Гэта старонка была вычытаная
Думки, думки весялушки!
Скуль вы узялися,
Што у сэрцы, нибы птушки,
Песняй азвалися?
Ци вас выараў сахою
На шнуры вузеньким?
Ци вас выкасиў касою
На сиўцы сивеньким?
Ци вас выкапали людзи,
Як праўду хавали…
Ачарнили хвальшам грудзи
И зэмстай шакаляй[1].
Видмы смерци и разлуки
На скаваных сеюць,
Ў крыви братняй мочуць руки,
На трупах шалеюць!..
Думки, думки весялушки!
Скуль вы узялися,
Што у сэрцы, нибы птушки,
Песняй азвалися!..
Гэй же, думки, громка пейце,
Пакуль сэрца бьецца!
Громка пейце, не жалейце,
Што там хто смяецца!
Прыдзе хвиля, и вас мила
Нехта прывитае,
Можэ хоць дзяучынка тая
Што мяне любила!
- ↑ Шакал—звер да нашай лисицы падобны, хитры дый баязливы да слабейшаго йон зух, ат сильнаго уцякае.
