|
Пагнуўшы ў крук худые спины,
Сярпом махаючы крывым,
Мы жонки, ўдовы и дзяўчыны,
При доўгай постаци стайим.
И дружна жнйом,
И паддайом
Адна адной
Ахвоты больш,
И песню жаласна пяйом.
Асобна кожную загонам
Нас надзялиў пан-дабрадзей,
А над усими злы аконам
Стаиць, ганяе жаць бардзей.
И мы ўсйо жнйом (як раней)
Агниста сонцэ припекае,
Ў губах язык засох, як косць,
Пот горки вочи заливае,
Змачыў кашулю ўсю як йосць.
А мы ўсйо жнйом (як раней).
Серп прыбаўляе ранаў косых,
Павеку рэжуць асцюки,
Як пьяўки смокчуць кроў з ног босых,
Аржыння вострые суки.
Но мы ўсйо жнйом (як раней).
Мы жнйом, растуць снапы и мэтли,
Мы жнйом людзям, гэй, гэй, пабач,
Гаротным нам хоць лезь у нетли,
Працуй на поли—дома плач,
Но ўсйож мы жнйом (як раней).
|
