Гэта старонка была вычытаная
И ўсйо гэта, зграя гэта:
Вятры, вихры и сабаки,
Ведзьмы, черци с таго света,
Пан, чыноуник, ваўкалаки,
Ўсе на выперадки пруцца,
Гикам, смехам чертаўскими
Залилися и нясуцца,
Аж зямля стогне пад йими,
А за йими, нибы хмара
Йдзе мужыцкае ўслед гора,
Так сягоння, як учора.
И мужык—пан у старонцы—
Гора гэта вечна бачэ,
Бачэ, што толки ў карчомцы,
И ў магиле йон не плачэ.
19 10/VIII 06.
|}
|
Нуда̀. Будзь ты дуж, як вада, |
