Гэта старонка была вычытаная
Глянь, высокинький бор,—
Вокам нельга прабиць;—
Загудзеў мой тапор,—
Як блин, поле ляжыць!
Сошку з вышак сцягнуў,
Кабыличку ўшчамиў,
Спину трохи прыгнуў,—
Лес на пахань зрабиў!
Дый засеяў кусок,
Потым з жонкай пажаў.
Пан пшанички тачок,
Люба глянуць, наклаў.
Так вот, людцы, яки
Я мужык беларус:
Нады лбом синяки,
Цйомны сам, белы вус.
Эй, каб цйомны ня быў,
Чытаць ксйонжки умеў,—
Я бы долю здабыў,
Я бы песенкі пеў!
Яб патрапиў сказаць,
Што и я—чалавек,
Што и мне гараваць
Надаела ўвесь век!..
|}
Шумныя бярозы |
