— Але супакойся Мішэль! Калі не існуе планеты, з якой былі-б выгнаны законы прыцяжэння, то хутка ты наведаеш такую планету, на якой гэта прыцяжэнне непараўнальна меншае за зямное.
— Гэта на Луне?
— Так, на Луне. Усе прадметы на ёй важаць у шэсць разоў менш, чым на Зямлі.
— І мы зможам пераканацца ў гэтым?
— Зразумела, таму што сто нашых кілограмаў на паверхні Луны важаць толькі каля шаснаццаці.
— А сіла нашых мускулаў там не стане меншай?
— Ніколькі. І калі ты напружыш сілу, неабходную для таго, каб падакочыць на метр ад зямлі, то на Луне, пры такой-жа сіле, ты падскочыш на цэлых шэсць метраў.
— Мы, значыцца, на Луне будзем сапраўднымі геркулесамі! — закрычаў Мішэль.
— Гэта тым больш магчыма, — сказаў Ніколь, — што калі рост селенітаў прапарцыянальны масе іх планеты, то яны будуць здавацца нам проста карлікамі, ростам каля трэці метра.
— Ліліпуты! — ускрыкнуў Мішэль. — Вось тады я буду іграць роль Гулівера! Мы здзейснім байку аб веліканах! Гэта, слова гонару, вельмі важная выгада: пакінуць сваю планету і вандраваць па сонечнаму свету!
— Не вельмі спяшайся! — засупярэчыў Барбікен. — Калі ўжо табе абавязкова хочацца быць Гуліверам, я параіў-бы табе наведваць толькі такія планеты, як Меркурый і Марс, маса якіх меншая за масу Зямлі. А на такіх вялікіх планетах, як Юпітэр, Сатурн, Уран, ролі змяніліся-б: там ты сам быў-бы толькі ліліпутам.
— А на Сонцы?
