— Зняважыў. Зняважыў публічна.
— І вы адкажаце за знявагу!
— Хоць зараз!
— Не. Я хачу, каб гэта засталося тайнай між намі. У трох мілях ад горада ёсць лес Скрэсно. Вы яго ведаеце?
— Ведаю.
— Ці пажадана вам зайсці ў яго з якога-небудзь боку заўтра, а пятай гадзіне раніцы?
— Так, калі толькі вы ў той-жа час увойдзеце ў гэты лес з другога боку.
— І вы не забудзеце сваёй стрэльбы? — дадаў Барбікен.
— Як і вы сваёй, — адказаў Ніколь.
Пасля гэтых слоў, сказаных зусім ледзяным тонам, Барбікен і Ніколь разышліся. Старшыня Пушачнага клуба вярнуўся дамоў, але, замест таго каб адпачыць хаця некалькі гадзін, ён прасядзеў усю ноч над вырашэннем цяжкога пытання, пастаўленага на мітынгу Мішэлем Арданам, — як знайсці спосаб аслабіць удар, які атрымае ядро пры вылеце з пушкі.
РАЗДЗЕЛ ХХ
Як француз умее ўладзіць цяжкую справу
Пакуль старшыня Пушачнага клуба і капітан Ніколь выпрацоўвалі ўмовы сваёй амерыканскай дуэлі (гэта самая страшная форма дуэлі, пры якой адзін праціўнік «палюе» за другім: высочвае яго, падкрадваецца і страляе, як у дзікага звера), Мішэль Ардан соладка спаў на сваёй пасцелі, адпачываючы ад трывог мітынга і трыумфальнага шэсця. Аднак, слова «спаў» — не зу-
