Перайсці да зместу

Старонка:Збор твораў (Бядуля, 1937). Том I.pdf/348

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Дрэвы — рыцары-воі — дрыжаць.
Сон.
І ваякі і слугі стаяць навакол
І чакаюць загаду ад князя.
Сон.
................
Князь ад вогнішча вечнага склікаў жрацоў
І свой сон гаварыў ім,
Свой сон.
Гаварыў — і хаваў свой спалох ад людзей,
Гаварыў — па баках аглядаўся.
Сон.
................
Першы жрэц
Быў стары, у сівізне гадоў,
З мутным вокам, з гарбом,
З сінявасцю жыл на дрыжучых руках.
Ён тлумачыў:
— Вешчы твой сон, слаўны князе.
Гэта хартыя будучых дзеяў святых.
Дзе дрэмлюць цяпер шчыр-дубы і бары
Па нізінах, узгорках адвечных,
Там горад устане вялікі.
Да зор, да нябёс будуць гмахі расці,
Дыяменты і мармур заморскіх зямель
Заварожаць наш край на гады, на вякі;
І людзі з адалля і зблізку
Плысці будуць сюды на паклоны багам.
У абоймах Віллі між лясоў і палёў
Шмат вякоў будзе жыць гэты
Горад.
................
Жрэц другі
Быў сярэдніх і мужных гадоў.
Задумна, паважна і мудра
Ён голаў схіліў.