Старонка:Збор твораў (Бядуля, 1937). Том I.pdf/18

У ЗІМОВЫ ДЗЕНЬ

На гародзіку сасонка
Крэхча, стогне, нібы дзед.
Праз марознае аконка
Я гляджу на белы свет.

А мяцеліца ад злосці
Белай грываю трасе.
Каля млына плача хтосьці,
Вея з бору сум нясе.

У Пасадцы так бязлюдна,
Вёска быццам ува сне.
У каморцы маёй нудна,
Што рабіць? дзе дзецца мне?..

А па небу плывуць хмары,
Шэра, хоць ты памірай.
Нібы чары, злыя чары
Апаганілі ўвесь край…

Пасадзец, 1910 г.