∗
∗ ∗ |
2 ўцякач. Усіх-жа трасуць, хто ні едзе. Праўда, і ўчора з аднэю паняю, што з намі ехала, тое самае было. Крычала, як рэзанае парасё, а тады бразнулася на зямлю, замалаціла галавою аб падлогу — і зрабілася быццам няжывая. Дык у тэй-жа ткі перад гэтым брыльлянты з спадніцы выпаралі. А гэта чаго?
1 ўцякач. З гора бедная заходзіцца. Як-жа: мужа ўчора толькі закапалі. Я за ногі нёс яго ў яму — лёгкі, высах, як трэска. Вучонае пароды, відаць, быў чалавек, а да чаго дашоў. Двух хлопчыкаў і во яе асіраціў, пакінуў без пары.
2 ўцякач. Дык паны ў няшчасьці заўсёды болей халяруюць, чымся просты чалавек. Вось ёй баліць, што без абраду пахавалі, а яму што? Ня ўсё аднакава целу гніць — у труне ці бяз труны?
1 ўцякач. Ну, як-жа, братка, і мёртваму свая чэсьць належыцца.
2 ўцякач. А як я цяпер сьвету паглядзеўшы, дык памойму ўсё роўна чалавеку, ці так, ці гэтак. З зямлі і ў зямлю. Што чалавек, што чарвяк… Скача, скача, як блыха, заваліцца — і па ўсім.
1 ўцякач. Але-ж, братка, чалавек-жа ня блыха!
2 ўцякач. У чым ня блыха, а ў чым дык зусім, як блыха!
1 ўцякач. Не вярзі ты, братка, пустое. Будзем во лепей думаць, як-то прыме нас зноў да сябе родная старонка. Як цяпер разжывацца на голенькім месцы?..
