Бог сіроты любіць, але долі
не дае. (Прыказка).
Чым то дзеецца на сьвеце,
Што ня роўна дзеле Бог? —
Адзін ходзіць у свеце,
У золаце з плеч да ног,
А другому каб прыкрыцца
Хоць ганучай, — велькі труд;
Увесь як рэшата сьвяціцца,
Адны латы, адзін бруд!
Адзін мае хатаў многа,
А вялікіх, — касьцёл мой;
Увясьці-б туды хоць Бога,
І той-бы з іх не пайшоў.
У другога ў сьцяне дзюры,
Вецер ходзе, дым і сьнег;
Тут карова, сьвіньні, куры…
Тут пакута, тут і грэх!
Гэты едзе у вагоне, —
Цёпла, мягка, толькі жыць!
А ляціць, як віхар гоне,
А ён сабе толькі сьпіць!
Той ў мяцеліцу, у марозе,
Што аж вон яму прэ дух,
Паўзе з клункам па дарозе,
|
