Старонка:Дудка беларуская (1907).pdf/7

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Dla tych, szto nie wuczylisia na naszym lementary:
Znak Č czytaci jak polskae CZ, jak rasiejskaje Ч.
Znak Š jak polskae SZ, jak rasiejskaje Ш.
Znak Ž jak Ż, jak Ж.
Znak Ǔ jak polskae CZ, jak sieredolsze pmiež ł i U.


Pradmowa.

Bratcy miłyje, dzieci Ziamli — Matki majej! Wam afiarujučy pracu swaju, mušu z wami pahawaryć trochi[1] ab našaj doli-niadoli, ab našaj baćkawaj spradwiečnaj mowie, katoruju my sami, da i nie adny my, a ǔsie ludzi ciomnyje „mužyckaj“ zawuć, a zawiecca jana „Biełaruskaj“. Ja sam kaliś dumaǔ, što mowa naša — „mužyckaja“ mowa i tolki taho! Ale, pazdaroǔ Bože dobrych ludcoǔ, jak nawučyli mianie čytać-pisać, s toj pary ja šmat hdzie byǔ, šmat čaho wiedzieǔ i čytaǔ: i prakanaǔsia, što mowa našaja jość takajaž ludzkaja jak i prancuskaja, abo niamieckaja, abo i jinšaja jakaja. Čytaǔ ja ci mała starych papieraǔ pa dzwieście, pa trysta hadoǔ tamu pasanych u našaj ziamli i pisanych wialikimi panami, a našaj mowaj čyściusińkaj

  1. pa naśamu „Krychu“.