КОЛЬКІ СЛОЎ АБ ПРЫЦЯГУ.
Кожнае тугасплочанае нябеснае целя павінна абладаць дваякага роды прыцягамі:
- цэнтрацяжным або стацявым (прамянюючым перак плазу паверхні), — які замыкаецца ў геоідах ды адпаведаючых ім сфэроідах; і
- адлегласьцява-узаемацяжным з іншымі нябеснымі целамі.
На колькі першы агранічан у сваім дзеяньні прасторам, абхапліваючы сабою адлегласьць панад паверхняй тэй ці іншай цэнтрацелай планэты не далей як на адзін радзіус апошняй, — на толькі другі безгранічан і дзеіць, як узаемацяжнасьць з іншымі нябеснымі целамі на вельмі далёкія адлегласьці, — зусім незалежна ад сувязі з першым.
Цэнтрацяжны прыцяг паходзіц ад узаемацяжнасьці адваротна распаложаных, праз цэнтр, пластоў массы.
Адлегласьцявы-ж узаемацяжны прыцяг паходзіць ад агульнамасавай вялічыні двух разрозьненных прасторамі цел, якія адно на адно дзеюць праменюючы сваею паступова напоўслабнучай праз адлегласьць, сілай ўзаемацяжкасьці, — якую можна выразіць толькі напрамкавымі кругамі, прапарціянальнымі вялічыне массы таго цела ад якога яны паходзяць, — праз падвоеваньне, наступным парадкам: радзіус першага кругу ровен дыамэтру вялічыні цела, а радзіус другога кругу ровен двум дыамэтрам і гэтак далей.
(гл. лінарыты 1, 2 і 3).
У каторым адлегласьцявым кругу сваей вялічыні нябеснае цела адно аднаго трымаець на ўзаемацяжнасьці: