Гэта старонка не была вычытаная
І як толькі ні даводзіў ён дурному пану, што дзяліць ня варта, але як і жонка яшчэ навя́лілася, каб дзяліў так, як пан кажа, каб ня крыўдзіў меншых сыноў, — прысілены быў падзяліць.
Аж як ён прарочыў, так і сталася. Занядбалі сваіх пчолак маладзейшыя сыны, — ведама, іх сэрца да гэтай справы ня хілілася. Сталі ў іх пчолы паміраць, то з голаду, то з недагляду, ад мышэй, ад зьвяроў, а пад канец усунуўся гнілец. Як ні стараўся той старэйшы брат, ня мог даць рады. Перакінуўся гнілец і на яго часьціну. Гадоў за дзесяць пагінула ўся пчэльня. Адабраў пан пасеку, і за гадоў дваццаць пяць парос на ёй густы ельнік ды бярэзьнік.
