Выказаўшы гэта без ніякіх намёкаў на знакі прыпынку, міс Ніпер апусцілася на калені перад сваёй гаспадыняй і моцна абняла яе.
— Дарагая мая! — прадаўжала С'юзен. — Я ведаю ўсё, што здарылася, усё ведаю, мая любачка, і я задыхаюся, дайце мне паветра!
— С'юзен, любая, добрая С'юзен! — сказала Фларэнс.
— Ды я-ж была пры ёй, калі яна была дзіцем! І няўжо яна сапраўды выходзіць замуж?
— Хто вам гэта сказаў? — Запыталася Фларэнс.
— Ах, божа мой! Гэты блажэнны Тутс! — істэрычна адказала С'юзен. — Я ведала, што ён не памыляецца, дарагая мая, надта ўжо блізка да сэрца ён гэта прыняў. Гэты Тутс — самае адданае і нявіннае дзіця! Няўжо-ж мая любачка, — прадаўжала С'юзен, моцна абняўшы яе і заліўшыся слязмі, — сапраўды выходзіць замуж?
— Годзе, годзе! — супакойваючым тонам, сказала, нарэшце, Фларэнс. — Ну, вось вы і апамяталіся, дарагая С'юзен.
Міс Ніпер, смеючыся і плачучы, сядзела на падлозе, ля ног сваёй гаспадыні, адной рукой прыціскала да вачэй насавую хустачку, а другой гладзіла Дыагена, які лізаў ёй твар. Яна прызналася, што пачынае супакойвацца, і ў доказ гэтага зноў засмяялася і заплакала.
— Я… я… я ніколі не бачыла такога стварэння, як гэты Тутс, — сказала С'юзен, — ніколі ў жыцці не бачыла!
— Ён такі добры, — заўважыла Фларэнс.
— І такі пацешны! — усхліпнула С'юзен. — Як ён размаўляў са мной, калі мы ехалі ў карэце, а гэты непрыстойны Певень сядзеў на козлах!
— Пра што, С'юзен? — нясмела запыталася Фларэнс.
— Пра лейтэнанта Уолтэрса, і капітана Джылса, і пра вас, дарагая міс Флой, і пра маўклівую магілу, — сказала С'юзен.
— Пра маўклівую магілу! — паўтарыла Фларэнс.
— Ён кажа, — тут С'юзен істэрычна зарагатала, — ён кажа, што цяпер сойдзе ў яе адразу-ж і з прыемнасцю, але будзьце спакойны, дарагая мая Флой, ён не сойдзе, бо надта вялікае для яго шчасце бачыць іншых людзей шчаслівымі, ён, магчыма, не Саламон[1], — скорагаворкай прадаўжала Ніпер, — ды я і не кажу, што ён — Саламон, але адно я павінна сказаць: больш бескарыслівага чалавека свет яшчэ не бачыў!
Пасля гэтай энергічнай заявы міс Ніпер, усё яшчэ будучы ў істэрычным стане, нястрымна зарагатала, а пасля сказала Фларэнс, што ён чакае ўнізе і хоча яе бачыць, што з'явіцца шчодрай узнагародай за ўсе яго клопаты.
- ↑ Саламон — С'юзен мае на ўвазе цара Саламона, якога празвалі „мудрым“ (біблія, кніга Царстваў).
