заць гэта па-сяброўску, Таулiнсон, нібы ведаеце, што так зрабiлi з iншым чалавекам, які памёр.
— Зразумела, міс, — сказаў Таулінсон.
— А цяпер жадаю спакойнай ночы майму любаму, любаму, любаму хрышчэннiку, — сказала міс Токс, суправаджаючы кожнае паўтарэнне гэтага эпітэта градам пяшчотных пацалункаў; — Луiза, дарагі мой сябра, абяцайце мне выпіць на ноч чаго-кольвечы саграваючага і не хвалявацца.
Чорнавокая Ніпер, якая ўважліва назірала, ледзь стрымлівалася ў гэты крытычны момант і аж да самага ад’езду мiсiс Чык. Але калі дзіцячы пакой пазбавіўся, нарэшце, ад наведвальнікаў, яна ўзнагародзіла сябе за ранейшае ўстрыманне.
— Можаце шэсць тыдняў трымаць мяне ў вар’яцкай кашулі, — сказала Нiпер, — але калi яе знімуць, я яшчэ больш буду злавацца; ну ці бачыў хто-небудзь і калі-небудзь двух такіх грыфонаў[1], скажыце, місіс Рычардс?
— І гавораць яшчэ аб тым, нібы ëй, гаротнай малютцы, штосьці прыснілася, — сказала Полі.
— Ох, ужо вы, красуні! — усклікнула С’юзен Ніпер, вітаючы паклонам дзверы, у якiя вышлi лэдзі. — Яна ніколі не будзе Домбі? Вось як, трэба спадзявацца, што не будзе, больш нам такiх не патрэбна, хопіць і аднаго!
— Не разбудзіце дзяцей, любая С’юзен, — сказала Полі.
— Вельмі вам удзячна, мiсiс Рычардс, — сказала С’юзен, якая ў гневе сваім ні для каго не рабіла выключэнняў, — і, дапраўды-ж, гэта гонар для мяне атрымліваць ад вас загады, я-ж чорная нявольніца і мулатка. Місіс Рычардс, калі ў вас ёсць для мяне яшчэ якія-небудзь загады, скажыце мне, будзьце ласкавы.
— Глупства! Якія там загады! — сказала Полі.
— Бог з вамі, місіс Рычардс! — усклікнула С’юзен. — Часовыя заўсёды распараджаюцца тут сталымi, няўжо вы гэтага не ведалі? Ды дзе-ж гэта вы нарадзiлiся, місіс Рычардс, — прадаўжала Задзіра, — і калі-б і як-бы вы не нарадзіліся (аб гэтым вам самой лепш ведаць), пастарайцеся, калi ласка, запомніць, што адна справа загадваць і зусім іншая справа выконваць тыя загады. Адзін чалавек можа сказаць другому, місіс Рычардс, каб той кінуўся галавой з моста ў рэчку глыбінёю ў сорак пяць футаў, але гэты другі, магчыма, і не падумае кiдацца.
— Годзе, — сказала Полі, — вы злуецеся, таму што вы добрая дзяўчына і любіце мiс Фларэнс; і цяпер вы наваліліся на мяне таму, што больш нікога тут няма.
— Каму-небудзь вельмі лёгка не раздражняцца і гаварыць ласкавыя прамовы, місіс Рычардс, — адказвала С’юзен, крыху памякчэўшы, — калі з iх дзіцем носяцца, як з прынцам, і лагодзяць яму і песцяць, пакуль ён не захоча пазбавіцца ад такіх сяброў,
- ↑ Грыфон (грэч.) — фантастычная жывёла ў грэчаскай міфалогіі, пачвара з тулавам льва і з галавой, крыллямi i кіпцюрамi арла.
