навакольнага свету і ўбачыў, што ён пазелянеў. Ён насіў вельмi акуратнае жабо, надзвычайныя акуляры на ілбе і велізарны хранометр у кішэні і хутчэй паверыў-бы ў змову ўсіх насценных i кiшанёвых гадзіннікаў Сіці і нават самога сонца, чым усумніўся ў гэтым дарагім інструменце.
А палове шостай, асеннім вечарам, знаёмяцца чытач і Саламон Джылс. Саламон Джылс заняты тым, што пазірае, колькі часу паказвае яго беззаганны хранометр. Вечар абяцае быць дажджлiвым. Усе барометры ў краме палi духам, і дажджавыя кроплі ўжо блішчаць на трохкутцы Драўлянага Мічмана.
— Хацеў-бы я ведаць, дзе Уолтэр? — сказаў Саламон Джылс, клапатліва схаваўшы хранометр. — Вось ужо паўгадзіны, як абед гатоў, а Уолтера няма!
Павярнуўшыся на сваёй табурэтцы за канторкай, Джылс зірнуў з-за інструментаў у акно, ці не пераходзіць яго пляменнік вуліцу. Не. Яго не было сярод рухавых парасонаў, і ўжо, зразумела, нельга было за яго палічыць газетчыка ў цыратавай кепцы, які павольна праходзіў міма меднай дошкi знадворку, указальным пальцам выпісваючы сваё імя над імем мiстэра Джылса.
— Каб я не ведаў, што ён вельмi мяне кахае, каб уцячы і супроць майго жадання паступіць на судно, я пачаў-бы непакоіцца, — сказаў містэр Джылс, пастукваючы суставамі пальцаў па двух-трох барометрах. — Дапраўды, пачаў-бы.
— Ало, дзядзя Соль!
— Ало, мой хлопчык! — усклікнуў інструментальны майстар, хутка паварочваючыся. — А, дык вы ужо тут?
Бадзёры, вясёлы хлопчык, які ажывіўся ад шпаркай хады пад дажджом, мiлавiдны, з пабліскваючымі вачыма і кучаравымі валасамі.
— Ну, што, дзядзя, як вы жылі без мяне ўвесь дзень? Гатовы абед? Які я галодны!
— Што датычыць таго, як я жыў, — добрадушна сказаў Саламон, — то дзіўна было-б, калі-б без такога павесы, як вы, мне не жылося значна лепш. Што датычыць абеду, то вось ужо поўгадзіны як ён гатовы і чакае вас. А што датычыць голаду, то i я галодны.
— Ну, дык iдзем, дзядзя! — усклікнуў хлопчык. — Ура, у гонар адмірала!
— К чорту адмірала![1] — запярэчыў Саламон Джылс. — Вы хочаце сказаць — лорд-мэра[2].
— Не, не хачу! — закрычаў хлопчык. — Ура ў гонар адмірала! Ура ў гонар адмірала! Напе-рад!
