Садоў Стэгса, Роб пачціва прытрымліваў стрэмя, пакуль загадчык злазіў з каня.
— Ну, сэр, — сказаў містэр Каркер, узяўшы яго за плячо, — хадзем!
Блудны сын відавочна баяўся наведаць бацькаўскі дом, але, таму што містэр Каркер падштурхваў яго ўперад, яму нічога не аставалася, як адчыніць належныя дзверы і прымірыцца, калі яго ўвялі ў круг братоў і сясцёр, якія сабраліся ў незлічонай колькасці ў часе піцця чаю. Бачачы блуднага сына ва ўладзе незнаёмца гэтыя пяшчотныя родзічы паднялі плач, які так глыбока пранізаў сэрца блуднага сына, калі ён убачыў сярод іх сваю маці, бледную і дрыжачую, з дзіцем на руках, што яго ўласны голас далучыўся да хора.
Нарэшце, няшчасная Полі, павысіўшы голас, прагаварыла дрыготкімі губамі:
— О, Роб, бедны мой хлопчык, чаго-ж гэта вы натварылі?
— Нічога, мама, — жаласлівым голасам усклікнуў Роб, — запытайцеся ў гэтага джэнтльмена.
— Не палохайцеся, — сказаў містэр Каркер, — я хачу зрабіць яму паслугу.
Пачуўшы такую заяву, Полі, якая яшчэ не плакала, цяпер расплакалася. Старэйшыя Тудлі, якія сабраліся напэўна навыручкі, разнялі кулакі. Малодшыя Тудлі згрудзіліся ў кучу ля матчынай спадніцы і, прыкрываючыся пухлымі ручкамі, паглядалі на свайго адважнага брата і яго невядомага сябра. Усе благаслаўлялі джэнтльмена з прыгожымі зубамі, які хацеў зрабіць паслугу.
Гэты хлопчык, — сказаў містэр Каркер, звяртаючыся да Полі і памаленьку патрасаючы Роба, — гэты хлопчык — ваш сын, так пані?
— Так, сэр, — прысядаючы, усхліпнула Полі.
— Баюся, што ён благі сын! — сказаў містэр Каркер.
— Для мяне ён ніколі не быў благім сынам, сэр, — запярэчыла Полі.
— А для каго-ж? — запытаўся містэр Каркер.
— Ён быў крыху пракудай, сэр, — адказала Полі, стрымліваючы дзіця, якое сударгава размахвала рукамі і нагамі, стараючыся кінуцца на Байлера праз раздзяляўшую іх адлегласць, — і трапіў у благую кампанію, але я спадзяюся, што ён зразумеў, як гэта нядобра, сэр, і цяпер выправіцца ў сваіх паводзінах.
Містэр Каркер агледзеў Полі, чысты пакой, чыстых дзяцей, простадушны тудлеўскі твар, які запазычыў рысы і ў бацькі і ў маці і які паўтораны шмат разоў вакол яго; як відаць, ён дасягнуў мэты свайго наведвання.
— Здаецца, вашага мужа няма дома? — запытаўся ён.
— Так, сэр — адказала Полі. — Цяпер ён працуе на лініі.
