Старонка:Гюго Адвержаныя.pdf/331

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Тэнард'е схапіў пісьмо з нейкай канвульсіўнай паспешнасцю і закрычаў:

— Жонка, зараз-жа едзь з гэтым пісьмом; ты ведаеш, што рабіць. Глядзі, у момант вяртайся. А ты, — звярнуўся ён да аднаго з нягоднікаў, — суправаджай пані. Галоўнае-ж, не згубіце пісьма.

Пасланыя адразу-ж кінуліся з пакоя. Праз хвіліну пачуўся грукат ад'язджаўшых колаў. Конь загадзя быў падрыхтаваны машэннікамі.

Тыя, што асталіся ў прытоне, захоўвалі глыбокае маўчанне. Памочнікі Тэнард'е туліліся ў кутку, як звяры. Сам Тэнард'е грэў ногі ля жароўні. Палонны-ж зноў стаў, маўкліва-спакойны.

Марыус чакаў у глыбокай трывозе, якая ўзмацнялася ўсё больш і больш. Загадка зрабілася яшчэ больш невырашальнай, чым калі-небудзь. Што гэта за дзяўчынка, па якую паехала жонка Тэнард'е? Што гэта за Жаўранак? Няўжо гэта яна, яго „Урсула“? Між іншым, метка на хустачцы цяпер зрабілася зразумелай: Урбен Фабр, — значыць, яе завуць не Урсула. Ён стаяў амаль зусім разбіты ўсім бачаным і чутым. Ён чакаў, спадзеючыся, што які- небудзь выпадак вывядзе яго з гэтай цемры.

— Ва ўсякім выпадку, — сказаў ён сабе, — я яе ўбачу, бо яе-ж прывядуць сюды. Тады вырашу, што рабіць.

Прайшло каля поўгадзіны. Маўчанне ў пакоі панавала, як і раней. Тым не менш, з таго-ж боку, дзе сядзеў пан Леблан, Марыусу пачуўся нейкі шум.

Раптам Тэнард'е звярнуўся да палоннага:

— Слухайце, пан Фабр, лепш ужо я вам усё скажу. Зараз вернецца мая жонка. Думаю, што Жаўранак і сапраўды ваша дачка, і таму я разумею, што вы беражэце яе. Толькі вось што. З вашым пісьмом жонка мая паехала па яе. Жонка мая, як вы бачылі, апранута так, што паненка, вядома, за ёю пойдзе. Тут недалёка стаіць фура, запрэжаная парай добрых коней, і вашу паненку адвязуць у бяспечнае месца. З ёй астанецца мой таварыш, а жонка вернецца сюды і скажа: „Справа зроблена“. Што датычыць вашай дачкі, то ёй не зробяць нічога дрэннага, Калі вы заплаціце мне дзвесце тысяч франкаў, мы яе вам вернем. Калі-ж вы данясеце на мяне і мяне арыштуюць, то мой таварыш прыкончыць Жаўранка. Вось і ўсё. Як бачыце, усё гэта вельмі проста. Калі вы не захочаце дрэннага, то яго і не будзе. Я вас папярэдзіў, а там ваша справа. Як толькі жонка ўвойдзе і скажа: „Жаўранак у дарозе“, мы вас адразу-ж адпусцім дадому. Як бачыце, мы не маем дрэнных намераў.

Палонны не супярэчыў ніводным словам. Страшныя кар-