Старонка:Вяршыні жаданьняў (1930).pdf/80

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

І тады пра каханьне
І сьмерць
І пра крыўду ня раз гаварыў…
Халадзей пела
Зорная медзь
Пад удар языкоў зары.
Я пайшоў зноў шукаць вясны…
Толькі з крыўдай
І помстай пайшоў.
Так-жа горда
Праз дым,
Палыны
Насьмяяўся
И над здраднай душой.
Я пазнаў, што ні кроку
Назад.
Крок назад —
І насьмешкі
І здрада.
І пайшоў я поэмы складаць
Пра каханьне,
Юнацтва і радасьць…
А яна ад забавы,
Ці ў зьдзек…
Наманіла-збрахала другому…
...........
„Гэта брудны
і злы чалавек, —
Яму ўсё, што варожа, знаёма“…
Пахла мёдам
І сьвежым укропам…
Ў цьвеце сад залаты патанаў…
...........
„Дарагая, —
Ці-ж гэткай нядобрай,
Я ці-ж гэткай, ці-ж гэткай шукаў?“.