Гэта старонка не была вычытаная
І я пайшоў…
Дрыжалі нені…
Ўставаў над возерам туман…
Ў агні
Бунтоўнага натхненьня,
Душа сьпявала, як арган…
І я пайшоў — палёў бяскрайніх…
Вясны бяскрайняй
Узяць агонь…
Вітаньне-ж, родны край, вітаньне
З жывых і сьветлых берагоў.
Менск, 1928.
|}
