Гэта старонка не была вычытаная
VI
Неба пажарам фарбована.
Панству, нядолі —
Капут.
Усё, што струхнела, — зруйнована,
Усё, што душыла, —
Ня тут.
Час навальніц і пажараў.
Ггэх!
Разыдзіся, душа!
Чорная ноч і варожыя мары,
Нейчы прыдушаны шаг.
Мерзнуць пад плотам
Мінулага цені.
Плот пахіліўся,
Прылёг…
Неба адзета ў пажараў адзеньне,
Новы пярэйдзен парог.
— Пана павесіць! — крычалі сяляне, —
Панскі маёнтак —
Спаліць…
Сьмерць і праклён
На жыцьцёвым экране,
Вечная крыўда зямлі…
Вогненай лявай кранулася вёска.
— Зрушым маёнтак! —
Буяніў Тамаш…
