Старонка:Вяршыні жаданьняў (1930).pdf/45

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Запал
Ў грудзёх…
Кастрычнік…
Выбухі гарматаў…
Зямлі сьмяротны непакой,
А ўсё-ж
Разьбілі мары
Катаў
І зьдзекі згубленых вякоў.
Хлапчынка стройны й кучаравы —
Не разумеў я гэтых спраў,
І ад Масквы,
Аж да Варшавы
Наіўным вокам пазіраў
На карту бойкі
Векапомнай,
І мільённы гул
Гармат
Здаваўся мне
Душой бяздомнай,
Што сонца вырвала з-за крат!
Сягоньня восень
Ўжо ня тая,
Ня той Кастрычнік сьцеле ліст,
Сама,
Як воля,
Маладая,
Як лепшай долі
Сымбаліст,
Фарбуе вуліцы сталіцы
Ў сьвятло
Цьвятлівістых надзей… Сягоньня
Восень-чараўніца
Прышла вітаць комуны дзень.
І сёньня я другі…