Старонка:Вяршыні жаданьняў (1930).pdf/43

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

ВОСЕНЬ

Там, дзе у полі зьзяюць росы
І па начох ўстае туман,
Радзіўся
Дзень сьветлавалосы
І мой наіўнейшы
Роман.
Яе знэрвованыя пальцы
Прайшлі,
Як сон, па валасох…
О, восень
Ў вобразе бэнгальца
Мудрэй,
Як мудры Саламон!
Вакол крывавыя пажары
Прымушан вецер
Разьдзьмухаць,
Бо ўсё-ж
Асеньнія абшары
Ня хочуць сэрцам паміраць.
Шумі,
Сьпявай,
Прывольны вецер,
Не жабраваць табе ў палёх.
І можа быць ізноў
Поэце
Напомніш ты ягоны лёс…
Было даўно…
Ў прасторах сьвету
Такой-жа восенскай парой
Ішоў бяз песьні