Прадамъ дровы—куплю жыта.
Отъ и лезу зъ цяжкимъ возамъ,
Якъ бяда у паркъ пагнала
Такимъ лихамъ ды й марозамъ!…
Ну, кабыла, чаго стала?!
Адагрэцца-бъ у карчомцы,
На дарогу стукнуць чарку…
Дыкъ я виненъ грошы Шлёмцы,
Кабъ ня дау часамъ па парку!
Ой ты, доля!… у гэту пору,
Якъ мяне ды ты прабрала!…
Ну, кабыла! Ну, на гору!
Кабъ ты здохла, чаго стала?!
|}
|
Горсць пшаницы. (Вольное наследоване Кондратовича). Пилипъ стары ў грамадзи |
