Старонка:Востраў скарбаў.pdf/57

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка была вычытаная

Раздзел IX

ПОРАХ І ЗБРОЯ

„Іспан'ёла“ стаяла даволі далёка ад берага. Каб дабрацца да яе, нам давялося ўзяць лодку і прабірацца сярод другіх караблёў. Перад намі вырасталі то ўпрыгожаны фігурамі нос, то карма. Канаты суднаў рыпелі пад нашым кілем і звешваліся ў нас над галовамі. На борце нас вітаў штурман, містэр Эроў, стары марак, касавокі і загарэлы, з завушніцамі ў вушах. Паміж ім і сквайрам былі, відаць, найбольш блізкія і прыяцельскія адносіны.

Але капітан са сквайрам відавочна не пагаджаліся.

Капітан быў чалавек пануры. Усё на караблі не здавальняла яго. Прычыны свайго нездавалення ён захацеў безадкладна выкласці перад намі. Ледзь мы спусціліся ў каюты, як з'явіўся матрос і сказаў:

— Капітан Смолет, сэр, хоча з вамі пагутарыць.

— Я заўсёды да капітанавых паслуг. Папрасі яго зайсці сюды, — сказаў сквайр.

Капітан, аказалася, стаяў за плячыма свайго пасла. Ён адразу зайшоў у каюту і зачыніў за сабою дзверы.

— Ну, што скажаце, капітан Смолет? Спадзеюся ўсё ў парадку? Шкуна гатова да адплыцця?

— Вось што, сэр, — сказаў капітан, — я буду гаварыць адкрыта, нават рызыкуючы пасварыцца з вамі. Мне не падабаецца гэтая экспедыцыя. Мне не падабаюцца нашы матросы. Мне не падабаецца мой памочнік. Вось і ўсё, коратка і ясна.

— Магчыма, сэр, вам пе падабаецца таксама і шкуна? — спытаў сквайр, і я заўважыў, што ён вельмі разгневаны.

— Я нічога не магу сказаць пра яе, сэр, пакуль не ўбачу яе ў плаванні, — адказаў яму капітан. — Здаецца, яна пабудавана някепска. Але меркаваць аб гэтым яшчэ рана.

— Тады, сэр, магчыма, вам не падабаецца ваш гаспадар? — спытаў сквайр.

Але тут умяшаўся доктар Лівсі.

— Пачакайце, — сказаў ён, — пачакайце. Гэтак нічога, акрама сваркі, не выйдзе. Капітан сказаў нам і занадта