Старонка:Ветры буйныя (1927).pdf/79

Я ДАРУЮ ТАБЕ…

Зацьвілі…
Зацьвілі…
Завіліся!..
Жоўталісьцем асеньнія сьцежкі…
Я дарую табе, як калісьці,
За вясёласьць тваю і усьмешкі,
Я дарую табе, як калісьці!..

І былі ў тых усьмешках дакоры,
Вусны крыўдай твае паланелі…
Дык затое міноры… міноры…
Дакраналіся струн і зьвінелі
Ў маім сэрцы міноры… міноры…

І зьвінелі… зьвінелі… зьнячэўку!..
Мо‘ таму ў маіх песенных плынях
Успамінала ня раз ты Шаўчэнку…