Гэта старонка не была вычытаная
Плыве човен
вады повен
ды гайдае хвалі…
Завіліся
тыя сьцежкі
ў пацеркі-каралі.
І сьмяюцца
кары вочы
кветкай-сонцавеем…
Толькі ў полі
на прывольлі
ветры веюць, веюць…
Плыве човен
вады повен,
човен у зацішку!..
Ня журыся,
усьміхніся,
усьміхніся нішкам!..
Ці гады,
як тыя хвалі,
хвалі на прымор‘і…
