Гэта старонка не была вычытаная
І толькі ў золкасьці даліны,
Над чаркай соннае вады
Снаваў прыгожую тканіну
З прадоньня месяц залаты.
Маўчала возера ў тумане,
Ды вербы плакалі ў цішы,
На дне сінеючае твані
Лілеі вецер варушыў:
Яны гайдаліся паволі,
Гайдалі цёмную глыбінь.
Бы ў полі, стромкія таполі,
Гайдаюць стан пад ветравінь.
А там, над морам аксаміту,
Каціўся песень пераліў.
Журбою ночы апавіты
Драмалі ў шэрані палі.
І ў тоне песень жыватворчых
Я чуў разгульнае жыцьцё,
Аб ім у лузе, апаўночы
Шумела ў беразе трысьцё!
..........
