Гэта старонка не была вычытаная
IV
Табе дару сваю я ліру,
Ідзі дарогаю у сьвет!..
На дне жыцьця, ў прадоньні жвіру
Ты ўбачыш сьлёзы на траве.
Ты ўбачыш сьцені!.. Гэта людзі
Зьбіраюць сьлёзы у прыпол,
Пакуль іх песьня не разбудзіць,
Не раскалыша цемень—дол!..
Ідзі!.. І ў сэрцы тваім вечна,
Хай водгук радасьці зьвініць!..
Сказаў апошняе увечар,
Сказаў… і вочы зачыніў…
Адцень паслалася на скроні,
Замоўклі струны…
І ў цішы
