Гэта старонка не была вычытаная
Ляжыць на сэрцы камень,
Пакрышаны на жвір
Прыбоямі жыцьця.
Мінае яр…
Хаваецца за ўзгор‘ем…
Ідзе дарогаю
Квяцістае вясны…
І толькі постаці,
Як ў беразе чаўны,
Спакойна плаваюць
Ў жытнёвым моры.
Ды сьпевы поўняць даль…
Над возерам так ярка!..
Ў зяленай цьвецені
Купаюцца сады.
Пад рогат-сьмех,
Задорна-малады
На ўзмахі вёсел
Коціцца жняярка…
Дараўка.
|}
