былі крошкі. Байбак бяжыць, аж балахон дрыжыць (баран).
§ 8. Падвойныя літары.
Правіла 16. У беларускай мове вельмі часта (на месцы даўнейшага стараславянскага злучэньня іе, ія, ію) у назоўніках зычны гук, які стаіць перад галосным у канцы слова, вымаўляецца з націскам, падвойна: вясельле замест вяселіе, ральля — ралія, сольлю — солію, збожжа замест стараславянскага збожіе, зацішша — зацішіе і г. далей.
У такіх разох трэба пісаць па дзьве аднакія літары, а паміж імі ставіць мяккі знак (Ь), калі падвойныя зычныя мякка вымаўляюцца (зельле, насеньне, судзьзя), а калі падвойнымі зычнымі бываюць зацьвярдзелыя гукі, то пішуць проста дзьве аднакія літары: збожжа, зацішша, у ваччу і г. далей.
Мяккія падвойныя зычныя бываюць такія:
1)льл— вясельле, купальле, гальлё, Ільля, ральля, сольлю, кольле, застольле і інш., а таксама — льле, льлецца. 2)ньн— здарэньне, насеньне, пытаньне, сумленьне, зьяўленьне, панаваньне і інш. 3)сьс— калосьсе, валосьсе, касьсё і інш. 4)цьц— жыцьце, багацьце, сьмецьце, вецьце, куцьця і інш. 5)зьз— з гразьзю, мазьзю, рызьзё, а таксама — зьзяе, зазьзяць, зьзяньне. 6)дзьдз— судзьдзя, разводзьдзе, ладзьдзя (чайка), бязьлюдзьдзе і інш. Цьвёрдыя падвойныя бываюць такія:
1)жж— збожжа, раздарожжа і інш. 2)шш— зацішша, з роскашшу, каля вушшу. 3)чч— сук — суччо, лыка — лыччо, запечча, у ваччу, за печчу і інш.
- Увага. Губныя б, п, м і р не падвойваюцца: пасьля губных і пасьля р у такіх разох ставіцца толькі апостроф: бязрыб’е, куп’ё, Хацім’я, надвор’е. (Бач. прав. 3, 3).
Практыкаваньне 17. Люблю я прывольле шырокіх палёў. Стаіць крушнямі каменьне. Крыльлямі махае, а ляцець ня можа (млін-вятрак). Зельле заглушыла
