Старонка:Беларуская совецкая паэзія (1936).pdf/18

як-бы ўласціва ўсведамленне яго бяссмерцця і ўпэўненасць у яго перамозе над усімі варожымі яму сіламі».

Аднак якой жудасцю вее ад многіх вобразаў галечы і роспачы ў беларускім фальклоры:

Тады гора ты ўтопіш,
Як свой век ты пражывеш.

Выключная па яркасці соцыяльнага зместу і вялікай мастацкай сіле яўрэйская народная песня, перакладзеная беларускім народам і стаўшая папулярнай сярод сялянства, з’яўляецца прыгаворам для эксплаататараў працоўных.

Гэтая песня — крык жонкі батрака:

Сэндэрка, Сэндэрка,
Муж мой,
Дзе ўзяць мне
грошы?
У памешчыка, у памешчыка,
Жонка мая,
У памешчыка, у памешчыка,
Душа мая,
Сэндэрка, Сэндэрка,
Муж мой,
Дзе ўзяць мне
Хлеба?
У памешчыка, у памешчыка,
Жонка мая,
У памешчыка, у памешчыка,
Душа мая,