Старонка:Байкі, гумар, сатыра (1928).pdf/47

З пляцоўкі Вікікрыніцы
Гэта старонка не была вычытаная

Ўсім дацца ў знакі ён Імкнецца…
Аж раптам „знамянітасьць“ гэту
Лёс жабы з байкі спатыкае:
Бясслаўна свой жывот канчае…

|}



Кот і мышы.

Ў падпольлі адновячы сваім,
Мышы радзілісь аб тым,
Як з катом-зладзеем быць,
Бо не дае ужо ім жыць.

Пачалі радзіць. Як і ў нас —
Галдзелі мышы ўсе ураз.
Адна тут раіць — падкупіць,
Другая проста задавіць,
Або, сабраўшыся гурбой,
Пачаставаць ката лазой.

Давала кожна сваю раду,
Аднак з нарады — няма ладу!

Тут стары пацук умяшаўся;
Стаяў ён з боку, прыглядаўся
На шум і гоман таго сходу.
Урэшце кажа так народу:

Паслухайце, вось тутка вам
Прастую раду на ўсё дам.
Хабор дык кот ад вас вазьме,
Але і ўзяўшы — загрызе;
Забіць яго? Ці хто-бы мог?
За гэта — ведайце — вастрог!

Найлепей будзе — не сварыцца
З катом ані мірыцца.
Ні ваяваць з ім, ні дружыць,
А з асьцярогай большай жыць!