Дык аж пыхціць, узад ўсё пнецца.
Для іх запражкі
Вось не здаваўся надта цяжкі,
Дый кожны з іх вельмі стараўся,
А воз на месцы заставаўся.
У чым тут справа, што і як,
Гдзе віна — судзіць ня нам,
Ды вось аднак—
Той воз дагэтуль стаіць там.
Калі няма ніякай згоды,
Між сябраў нат аднэй пароды,
Ня пойдзе справа іх на лад
Ані ўперад ані ўзад;
І хай зрабіць яе ня штука —
Ня дзела выйдзе — толькі мука!
|}
|
Аслы на Парнасе. Калі вон з Грэцыі павыгналі багоў, Ня ведаю адкуль, аднак, аслы дазналі, І кажуць так сабе: Ня дарма нас —Дык бачце-жа,—крычыць адзін: ніхто не адставай, Для славы нашай варта пастарацца, |
