І кажа: што у вас за шум?
Сябры! я-ж ваш стары і сват і кум,
Прыйшоў да вас цяпер мірыцца.
Даволі нам ужо сварыцца!
Забудзем прошласьць, зробім згоду!
Я прыкрасьцяў ужо народу
Рабіць ня буду, ў тым клянуся!
На’т болей — я за вас бяруся
З другімі на сьмерць ваяваць,
Ад ўсіх ваўкоў абараняць.
І воўчай клятвай вам сьцвярджаю,
Што я…
— Перапрашаю!
Тут лоўчы спыніў воўка мову:
— Я ўжо стары і воўка слову
Наколькі верыць — добра знаю!
Дзеля таго вось звычай маю:
З ваўкамі гутарыць аб міравой —
Садраўшы скуру. з. іх далой!
Сказаўшы так —
Лоўчы на ваўка пусьціў сабак…
|}
|
Конь і сабака. Раз неяк, служачы ў гаспадара аднога, |
